1- عيلام و همسايگانش:
در اوايل هزاره 3 يا اواخر هزارۀ 2 ق.م يك سلسله جديدي در عيلام ظهور كرد كه پادشاهان آن، خود را "پيامبر خدا"، " و پدر و شاه " مي خواندند. اينان بر منطقه وسيعي از دشتها و جبال، شامل بخش مهمي از كرانه هاي بنادر و جزاير خليج فارس حكومت مي كردند.
آكاد: در هزارۀ 3 ق.م و در زمان "سارگن" دولت آكاد به اوج قدرت و عظمت خود رسيد. پس از فتوحات بسيار، عيلام را نيز متصرف شدند، و در نتيجه جزاير و بنادر خليج فارس، از جمله جزيره كيش را نيز به اشغال آكاد در آمد.
سومر: پس از اينكه دولت آكاد از قدرت و اعتبار افتاد تا مدتها عيلام از جمله خليج فارس تحت نفوذ و حكومت و فرهنگ سومر قرار گرفت.
بابل: پس از تشكيل دولت بابل، و پس از اينكه اولين سلسله آموري در اين مملكت جديد روي كار آمد، بتدريج پايه هاي يك امپراطوري بنا گرديد كه در زمان آنها همه سرزمين عيلام، از جمله خليج فارس و بنادر و جزاير آن تحت نفوذ بابل قرار گرفت.
2- آشور:
پس از اينكه بابل تحت تسلط آشور در آمد، آشور با عيلام همسايه شد و در زماني كه آشور در اوج قدرت و عظمت بود به عيلام حمله كرد وآنجا را به تصرف خود آورد و بدين ترتيب عيلام به دست آشور از بين رفت و اين مملكت به دو بخش تقسيم شد قسمت شمالي يعني آنزان، بدست پارس ها افتاد و قسمت جنوبي يعني شوش و تمام كرانه ها، بنادر و جزاير خليج فارس از جمله كيش به تصرف آشور در آمد.
- مادها: قوم آريايي نژاد ماد در سال 807 ق.م اولين دولت آريايي را در فلات ايران تأسيس كردند. جزيره كيش با ساير جزاير خليج فارس، در دوره مادها جزو يكي از ايالتهای جنوب غربي آن دولت بود.